1- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحداسلامشهر ،دانشگاه ازاد اسلامی، اسلامشهر،ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر،ایران ، mhm_gh2014@yahoo.com
2- دانشیار گروه جغرافیاو برنامه ریزی شهری ،واحداسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ،اسلامشهر،ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر،ایران
3- ستاد گروه جغرافیاو برنامه ریزی شهری،واحدعلوم وتحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران،ایران، واحدعلوم وتحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران،ایران
4- دانشیار گروه جغرافیاو برنامه ریزی شهری،دانشگاه شهیدبهشتی ،تهران،ایران، دانشگاه شهیدبهشتی ،تهران،ایران
چکیده: (2760 مشاهده)
کیفیت زندگی از مهمترین مقوله های دنیای امروزاست که برنامه ریزی شهری رابرآن داشته است تابه جستجوی شاخص های جدید و کاربردی برای ارتقاء کیفیت زندگی بپردازد و برای حل این مسئله راهکارهایی مانند شهر هوشمند، شهرپایدارو.... را هدف قرارداده است.بدین منظور این تحقیق در پی بررسی نقش کیفیت زندگی درتحقق شهرهوشمنداست.این پژوهش به سبب اهمیت موضوع با روش تحلیلی -کاربردی مبتنی بر استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری در کنار مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به هدف واکاوی راهبرد بهینه در ارتباط با کیفیت زندگی و ارتباط آن با شهرهای هوشمند به تحقیق پرداخته است. جامعه آماری درمرحله اول 200 نفر از ساکنین و شاغلین محدوده مورد نظربوده و در مرحله دوم یعنی تحلیل آماراستنباطی (مدل یابی معادلات ساختاری)از نظرات کارشناسان و مهندسین مشاور منطقه 2 برای تعیین وضعیت برخی از متغیرهای تخصصی تر استفاده شده است. نتایج نشان داد مهمترین شاخص شهر هوشمند مردم و زندگی هوشمند است و کمترین تاثیر را حکمروایی هوشمند در تحقق این امر را دارد و مهمترین شاخص کیفیت زندگی شهری کیفیت اقتصادی بوده وکمترین تاثیر را شاخص کیفیت کالبدی به خود اختصاص داده است. در نهایت بار عاملی متغیرکیفیت زندگی نشان دهنده تاثیر قوی و تعیین کننده آن در تحقق شهر هوشمند می باشد. همینطور این رابطه دو سویه بوده و شهرهوشمند به نوبه خود تاثیری با شدت کمتر بر ارتقاء کیفیت زندگی دارد.
شمارهی مقاله: 25