مقالات آماده انتشار(موقت)
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه فرهنکیان، زنجان ، a.daviran@cfu.ac.ir
چکیده: (169 مشاهده)
سینرگوژی روشی است که اصول آن بر مبنای مشارکت گروهی و هم‌افزایی ساختاری فراگیر در فرآیند یادگیری انجام می‌پذیرد. در این بین محتوای دروس مکان محور (مانند جغرافیا) با داده‌های مکانی عجین شده و پایدارسازی آن نیازمند یادسپاری و تصویرسازی ذهنی است. تجربه نشان داده است که یادگیری این دروس به شیوه‌های سنتی، کارآمدی لازم را نداشته و نتواسته است محتوای یادگیری را پایدار سازد. این پژوهش با هدف بررسی ضرباهنگ سینرگوژی برنامه درسی مکان محور جغرافیا نگارش یافته است. روش پژوهش از نوع کارربردی است. جامعه آماری 60 دانشجوی سال آخر رشته جغرافیای دانشگاه فرهنگیان بوده که با استفاده از روش کتابخانه‌ای و میدانی (مدل ارزیابی چو و باولی) داده‌ها جمع‌آوری و در نرم‌افزار SPSS وارد و تحلیل داده‌ها با مدل آنالیز ریتم ومدل معادله ساختاری تحلیل مسیر انجام پذیرفت. نتایج حاصل از بررسی مؤلفه‌های پویایی گروه، انجام کار ، بازخورد و متغیرهای مکان، زمان و چیدمان فضای کلاس نشان می‌دهد که ضرباهنگ سینرگوژی دروس مکان محور دارای رشد خطی، پیوسته، منظم و تدریجی است که این مهم در دروس عملی خطی منظم و در دروس تئوری سینوسی است. در عین حال در معادله ساختاری اثر متغیرهای زمانی- مکانی و چیدمان فضا بر سینرگوژی مکان محور، پیوسته، در ارتباط مداوم و با جهت مثبت می‌باشند.برگزاری روش سینرگوژی دروس مکان محور جغرافیا با اولویت کلاس‌های کارگاهی، سایت فناوری وکلاس‌های هوشمند مطلوب‌تر می‌باشد. در نتیجه برگزاری کلاس‌های سینرگوژیک در بازه زمانی صبح (9 تا 11) مناسب‌ترین زمان ارزیابی شده است. تأثیر مستقیم و غیرمستقیم مجموع کل متغیرها بر سینرگوژی دارای مطلوبیت نسبی می‌باشد.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)