|
۱. آل‌احمد، جلال (۱۳۸۷) سنگي بر گوري. تهران: آدينة سبز. ۲. اسپينوزا، بنديکت (۱۳۳۳) اتيک. ترجمة منوچهر داوري. تهران: معرفت. ۳. اسون، پل‌ـ لوران (۱۳۸۹) واژگان فرويد. ترجمة کرامت موللي. تهران: ني. ۴. افلاطون (۱۳۶۶) رسالة مهماني در: دورة آثار افلاطون. ترجمة محمدحسن لطفي و رضا کاوياني. جلد اول. تهران: خوارزمي. ۵. اوستا، کهن‌ترين سروده‌ها و متن‌هاي ايراني (۱۳۹۱) گزارش و پژوهش جليل دوستخواه. تهران: مرواريد. ۶. اونامونو، ميگل د. (۱۳۶۰) درد جاودانگي. ترجمة بهاءالدين خرمشاهي. تهران: اميرکبير. ۷. پارسانسب، محمد (۱۳۸۸) «بن‌مايه: تعاريف، گونه‌ها، کارکردها و ...». نقد ادبي. سال يکم. شمارة ۵: ۷ـ۴۰. ۸. تاواراتاني، ناهوکو (۱۳۸۵) مار و کاج (سمبل‌هاي جاودان در ادبيات فارسي و ژاپني). تهران: بهجت. ۹. جزايري، عليرضا و علي سينا رحيمي (۱۳۹۰) زيگموند فرويد. تهران: دانژه. ۱۰. حصوري، علي (۱۳۸۸) سرنوشت يک شمن از ضحاک به اودن. تهران: چشمه. ۱۱. دانشور، سيمين (۱۳۸۰) به کي سلام کنم؟. تهران: خوارزمي. ۱۲. شاملو، سعيد (۱۳۹۰) روان‌شناسي شخصيت. تهران: رشد. ۱۳. شيري، قهرمان (۱۳۸۷) مکتب‌هاي داستان‌نويسي در ايران. تهران: چشمه. ۱۴. فرويد، زيگموند (۱۳۸۹) تمدن و ملالت‌هاي آن. ترجمة محمد مبشري. تهران: ماهي. ۱۵. فيست، جس و گريگوري (۱۳۹۰) نظريه‌هاي شخصيت. ترجمة يحيي سيدمحمدي. تهران: روان. ۱۶. کزازي، ميرجلال‌الدين (۱۳۸۷) آسمان جان. تهران: معين. ۱۷. گورين، ويلفرد. ال و همکاران (۱۳۸۳) راهنماي رويکردهاي نقد ادبي. ترجمة زهرا ميهن‌خواه. تهران: اطلاعات. ۱۸. لويد، ژنويو (۱۳۸۷) عقل مذکر. ترجمة محبوبه مهاجر. تهران: ني. ۱۹. ميرصادقي، جمال و ميمنت ميرصادقی (۱۳۸۸) واژه‌نامة هنر داستان‌نويسي. تهران: کتاب مهناز. ۲۰. ميرعابديني، حسن (۱۳۸۰) صد سال داستان‌نويسي ايران (جلد۲). تهران: چشمه.
|
صاحب امتیاز و ناشر
