|
بررسی نوآوری در مقاله‌های علمی‌پژوهشی مرتبط با شاهنامه «مطالعه موردی سال‌های1390- 1386»
|
سعید امیری نیا1  ، جواد دهقانیان*2 |
1- دانشگاه شیراز
2- دانشگاه شیراز ، mirjavad@shirazu.ac.ir |
|
|
چکیده: (179 مشاهده) |
شاهنامه‌پژوهی از آغاز یعنی سال 1294 تا پایان سال 1385 طی چند مقاله، آسیب‌شناسی شده است. این پژوهش‌ها عواملی مانند گسترش کمّی مقاله‌ها، دلایل فراز و فرود شاهنامه‌پژوهی و نقاط ضعف موضوعی، محتوایی و ساختاری مقالات مذکور را بررسی کرده‌اند. مطالعات یاد شده، به میزان نوآوری آنها در روش تحقیق، فرضیه‌ها و نتایج تازه ـ که از مهم‌ترین ارکان مقالۀ علمی است ـ کمتر توجه کرده‌اند. پژوهش حاضر به دو شاخص اساسی مقالات علمی‌پژوهشی تولید شده در فاصله سال‌های (1386-1390) با موضوع شاهنامه و فردوسی می‌پردازد و نوآوری را در دو رکن اصلی این مقالات، یعنی مسأله و روش تحقیق بررسی می‌کند. در فاصلۀ پنج سال پایانی دهۀ هشتاد، دویست و ده مقالۀ علمی‌پژوهشی تولید گردیده که براساس معیارهای علمی در نه دستۀ موضوعی طبقه‌بندی و سپس بر اساس شاخصه‌هایی، میزان نوآوری و جریان‌سازی آنها بررسی گردیده است. از نظر کمّی دسته موضوعی: «مطالعات متنی شاهنامه»، «مقایسۀ تطبیقی شاهنامه با دیگر آثار» و «بررسی شخصیت‌های شاهنامه» نسبت به دیگر موضوعات بسامد بالاتری دارند. نتایج هم‌چنین نشان می‌دهد در مقایسه با دوره‌های قبل، از نظر کیفی نقص‌های موضوعی و روش‌شناختی در مقاله‌های این دورۀ زمانی کاهش یافته و دیدگاه‌های تازه و نگرش‌های جدیدی در شاهنامه‌پژوهی پدیدار گردیده است. در دستۀ موضوعی «مطالعات متنی شاهنامه» به دلایل مختلفی نظیر انتشار متن منقح شاهنامه، تمرکز بیشتر بر نظریات ادبی و مطالعات تطبیقی و بینامتنی، مقالاتی تولید شده که بعضاً جریان‌ساز شده‌اند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: شاهنامه‌پژوهی، شاهنامه، فردوسی، نوآوری، جریان‌سازی. |
|
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
صاحب امتیاز و ناشر
