1- 1. گروه تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس نسیبه تهران، تهران، ایران
2- Department of Cognitive and Behavioural Scinecnes in Sport, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Tehran, Iran (Corresponging Author) ،shahzadtahmaseb@ut.ac.ir
2- Department of Cognitive and Behavioural Scinecnes in Sport, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Tehran, Iran (Corresponging Author) ،
چکیده: (1829 مشاهده)
تحقیقات پیشین حاکی از اثربخشی مداخلات مربی محور و والدین محور بر کودکان اختلال هماهنگی رشدی بوده است اما بررسی این دو رویکرد در کودکان کمتوان ذهنی انجام نشده است. لذا، هدف این پژوهش، مقایسه رویکرد آموزشی والدین محور و مربی محور بر تبحر حرکتی و رشد شناختی کودکان کمتوان ذهنی آموزشپذیر بود. 40 دختر مبتلا به کمتوان ذهنی آموزشپذیر شهرستان جهرم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی والدین محور (80/1 ± 70/7) و مربی محور (91/0 ± 10/8) تقسیم شدند. در مرحله پیشآزمون شرکتکنندگان آزمون رشد شناختی (نرمافزار مداخلات شناختی مغز من) را انجام دادند. پس از آن، آزمون تبحر حرکتی (بروینینکز اوزرتسکی) در محیط مدرسه از تمام شرکتکنندگان به عمل آمد. مداخله برای گروه مربی محور توسط مربی در مدرسه به شیوه انفرادی، انجام شد و برای گروه والدین محور، توسط والدین در محیط خانه به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقهای انجام شد. بعد از اجرای پس آزمون، نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تمرینات مربی محور نسبت به والدین محور موجب بهبود تبحر حرکتی و رشد شناختی شد (05/0≥P). همچنین تمرینات والدین محور نیز موجب بهبود مهارتهای ظریف شد(05/0≥P).
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
رفتار حرکتی
دریافت: 1402/2/2 | پذیرش: 1403/1/15 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/1/15
دریافت: 1402/2/2 | پذیرش: 1403/1/15 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
