به منظور مطالعه اثرات برهم­ کنش شوری و اسیدآسکوربیک بر مقدار رنگیزه ­های فتوسنتزی، قند محلول، پرولین و پروتئین گیاه مرزه­ خوزستانی (Satureja khuzestanica)، آزمایشی به­ صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح شوری با غلظت­ های صفر، 40، 80 و 120 گرم در 100 کیلوگرم خاک NaCl و دو سطح اسیدآسکوربیک با غلظت ­های صفر (شاهد) و 2 میلی­ مولار، با 6 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که مقدار رنگیزه­ های فتوسنتزی با افزایش شوری از صفر به 40 گرم در 100 کیلوگرم خاک در تیمارهای فاقد اسید­آسکوربیک، کاهش و سپس در غلظت 80 گرم در 100 کیلوگرم خاک افزایش و در غلظت 120 گرم در 100 کیلوگرم خاک مجدداً کاهش یافت، اما میزان قند محلول، پرولین و پروتئین با افزایش شوری از صفر به 40 گرم در 100 کیلوگرم خاک افزایش و سپس در غلظت 80 گرم در 100 کیلوگرم خاک کاهش و در غلظت 120 گرم در 100 کیلوگرم خاک مجدداً افزایش یافت. در حالی­که در تیمارهای دارای اسیدآسکوربیک، میزان رنگیزه­ های فتوسنتزی با افزایش شوری ازصفر به 40 گرم در 100 کیلوگرم خاک افزایش و سپس در غلظت 80 گرم در 100 کیلوگرم خاک کاهش و در غلظت 120 گرم در 100 کیلوگرم خاک افزایش یافت و میزان قند محلول، پرولین و پروتئین، با افزایش شوری از صفر به 40 گرم در 100 کیلوگرم خاک کاهش و سپس در غلظت 80 گرم در 100 کیلوگرم خاک، افزایش و در غلظت 120 گرم در 100 کیلوگرم خاک کاهش یافت.

از آنجایی که سیستم رده ­­بندی APG که مبتنی بر مطالعات جامع تبارشناختی است با اقبال خوبی مواجه شده­ است، تطبیق رده­ بندی تیره ­ها و سرده ­های فلور ایران با این سیستم ضروری به نظر می­ رسد. تغییرات متعددی در محدودۀ تیره ­ها و راسته­ ها در این سیستم در مقایسه با سایر سیستم­ ها ایجاد شده­ است ولی در اینجا تلاش شده ­است تا منحصراً بر تغییراتی تاکید ­شود که در مورد گیاهان موجود در فلور ایران است به خصوص در مقایسه با مجموعۀ فلورا ایرانیکا و مجموعۀ فلور ایران. در این مقاله در مجموع 132 تیره برای ایران ذکرشده­ است که 22 تیره در مجموعۀ فلورا ایرانیکا دیده ­نمی­ شود. 21 تیره نیز از تیره ­های ذکرشده در فلورا ایرانیکا برای ایران بر اساس رده ­بندی APG IV در تیره های دیگر ادغام شده­ اند. براین ­اساس فلور نهان­دانگان ایران دارای حدود 8012 گونه از حدود 1234 سرده (جنس) است که در 132 تیره (خانواده) از 39 راسته جای می­ گیرند. با احتساب بازدانگان (17 گونه)، سرخس­ ها (60 گونه) و خزه ­ها (534 گونه) تعداد گونه­ های گیاهی ایران به حدود 8628 گونه می ­رسد. تیره­ های بزرگ ایران از نظر تعداد گونه به ترتیب تیرۀ باقلائیان (1401 گونه) و تیرۀ کاسنیان (1234 گونه) و از نظر تعداد سرده تیرۀ کاسنیان، تیرۀ گندمیان، تیرۀ کرفسیان و تیرۀ باقلائیان هستند. از نظر تعداد تیره، بزرگ ­ترین راستۀ ایران راستۀ میخک­ سانان است. بزرگ ­ترین سرده­ های ایران نیز سردۀ گون (Astragalus) با حدود 830 گونه و هزارخار (Cousinia) با حدود 280 گونه است. در دو نسخه اخیر APG ترتیب خطی از تیره ­ها نیز برای استفاده مسئولین هرباریوم­ ها ارائه شده ­است.

گیاه نوروزک (Salvia leriifolia) گونه ای از تیره نعنائیان است که بومی ایران و افغانستان بوده و کاربردهای متعددی در صنایع پزشکی، دارویی و غذایی دارد. هدف از این مطالعه بررسی ترکیبات تشکیل دهنده و خاصیت آنتی اکسیدانی اسانس نوروزک بود که به صورت خودرو در نیشابور و بجستان (استان خراسان رضوی، شمال شرق ایران) می روید. استخراج اسانس از بخشهای هوایی این گیاه به روش تبخیر با بخار آب انجام و اسانس حاصل به روش GC/MS آنالیز شد. با توجه به نتایج، 1و8 سینئول (%27/21) و (%20/13) ، آلفاپینن (%11/11) و(%11/13) و بتاپینن (%21/11) و (%20/13) به ترتیب ترکیبات عمده اسانس این گیاه در منطقه بجستان و نیشابور بودند. فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس به سه روش مختلف DPPH، TBARSو BCB مورد بررسی قرار گرفت. در همه سنجشها اسانس کل و سه استاندارد (آلفاپینن، بتاپینن و 1و8 سینئول) اثر آنتی اکسیدانی معنی داری (p<0.01) را نشان دادند. فعالیت آنتی اکسیدانی به دست آمده در روش های TBARS و BCB بیش تر از میزان اندازه گیری شده با روش DPPH بود. عالوه بر این، سنجش BCB به عنوان مناسب ترین روش برای اندازه گیری فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس معرفی شد. اسانس گیاهان رشد یافته در منطقه نیشابور، دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری در مقایسه با اسانس گیاهان منطقه بجستان بود.

سرده سنجد (تیره سنجدیان) در ایران با یک یا دو گونه به نام های E. angustifolia و E. orientalis معرفی شده است. گونه های سنجد در ایران در سطح وسیعی کاشته شده و در عین حال رویشگاه های طبیعی محدودی نیز از آن دیده میشود. شکل برگ و میوه گوناگونی بسیار زیادی را نشان میدهد. شکل و طعم میوه تنوع زیادی دارد و مبین این موضوع است که پایه های مناسب در طول زمان دستخوش انتخاب قرار گرفته اند. در حال حاضر چندین رقم مشخص از این گونه در ایران انتشار دارد. گونه ها و ارقام آنها بر اساس نمونه های هرباریومی و مطالعات صحرائی مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت یک گونه برای ایران تشخیص داده میشود. از این گونه شش رقم به نام های شکری، عنابی، خرمائی، چوروک، کالهی و شورهای تشخیص داده شد که بر اساس مفاد کتاب" اصول نامگذاری گیاهان کاشته شده" معرفی میگردند.

در این مقاله Silene ghahremaninejadii از تیره میخکیان (Caryophyllaceae) به عنوان یک گونه جدید، بر اساس تفاوتهای چشمگیر در صفات رویشی و زایشی خود با نزدیکترین گونه های موجود، یعنی S. marschallii و S. ruprechtii شرح داده شده است. گونه جدید دارای قاعده فشرده، برگ ها و دمگل بدون کرک، کاسه استوانه ای فاقد کرک در سطح داخلی، گلبرگ شکافته به صورت عمیق و فاقد فلس های تاجی و میله پرچم بدون کرک است. در این مقاله همچنین فرضیهای در مورد روند گونهزایی آن پیشنهاد شده است.

سرده شنبلیله یکی از سرده های مهم تیره حبوبات است که بسیاری از گونه های آن ارزش تغذیه ای و دارویی دارند. در این پژوهش ویژگی های ریخت شناسی سه گونه از سرده شنبلیله (T. disperma)، T. subenervis و (T. aphanoneura) مورد بررسی قرار گرفت. روغن های ضروری حاصل از بخش-های هوایی دو گونه T. aphanoneura و T. subenervis با استفاده از GC و GC/MS مورد بررسی قرار گرفت و با گونه T. disperma مقایسه شد. اسپاتولنول (%31/3) فراوانترین جزء موجود در روغن ضروری گونه T. subenervis بود. همچنین روغن این گونه دارای مقدار اندکی از ژرماکرن (%0) D بود. روغن گونه T. aphanoneura نیز غنی از اسپاتولنول (%36/1) بود. چهار ترکیب دیگر نیز کمتر از %3 روغن این گونه را به خود اختصاص دادند، لیکن -n اوکتیل استات کمترین مقدار را نشان داد. بر طبق نتایج این تحقیق، دادههای مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی بهتر از دادههای گرده، روابط گونههای مورد مطالعه را روشن میکند.

نمونه هایی قابل توجه از مناطق جنگلی کجور، بین لشکناره و گندیس کالی استان مازندران جمع آوری گردید که شباهتهای زیادی با گونه A. szowitsianum دارد، با این تفاوت که میوه آنها فاقد کرک است. مطالعات بیشتر نشان داد که این نمونهها گونهای جدید است، که A. mazandaranicum نامیده میشود. این گونه جدید از مناطق همپوشانی بین دو ناحیه اروپا-سیبری و ایرانی-تورانی جمع آوری شده است. جمعیتهای دیگری نیز از این گونه با زیستگاه مشابه یافت گردید. در ا

Tripleurospermum transcaucasicum (Manden.) Pobed.  (تیره کاسنیان و طایفه Anthemideae) به عنوان گزارش جدیدی از استان آذربایجان شرقی در شمال غربی ایران گزارش می­گردد. از نظر ریخت شناسی مشابه گونه­های T. caucasicum (Willd.) Hayek و T. monticolum (Boiss. & A.Huet) Bornm است. ویژگی­های متمابز کننده و تشریحی گونه گزارش شده با گونه­های نزدیکش مقایسه شده است.  پراکنش جغرافیایی گونه ی مذکور و گونه­های نزدیک در ایران ارائه شده است.

در راستای بازنگری جنسGlaucium  ،G. contortuplicatum var. hirsutum   به منزلۀ واریتۀ جدید معرفی می شود. این واریته با داشتن موهای خوابیده و متراکم در سراسر طول تخمدان (یا سیلیک جوان) از واریته تیپ جدا می شود. این دو آرایه بر­اساس ویژگی­های اپیدرم برگ مقایسه شدند. در این مطالعه G. leiocarpum با G. flavum و G. elegans var. integerrima  با G. elegans var. elegans مترادف می شوند. علاوه بر این، ویژگی­های ریخت­شناسی و پراکنش جغرافیایی آرایه های مطالعه شده در ایران و جهان بیان می شوند

.

دانه­های گرده از 34 جمعیت متعلق به 16 گونه از زبان در قفاهای ایران توسط میکروسکوپ نوری و  میکروسکوپ الکترونی نگاره تحت بررسی قرار گرفت. چهار ویژگی طول محور قطبی (P)، طول محور استوایی(E)، نسبت طول محور قطبی به محور استوایی(P/E) اندازه­گیری شدند. دانه­های گرده پخت یا تقریبا پخت بوده کوتاه­ترین محور قطبی متعلق به C. tehranica (Boiss.) Rech.f. بوده و بلند ترین آن به C. trigonelloides (Boiss.) Munz  (3/37-15/28 میکرومتر) تعلق داشت. همچنین کوتاه ترین محور استوایی به C. stocksiana (Boiss.) Nevski. و بلندترین آن به     C. orientalis Schrödinger (2/25-5/17 میکرومتر) تعلق داشت. براساس تزیینات  اگزین که با میکروسکوپ الکترونی نگاره مشاهده شده دو نوع تیپ دانۀ گرده مشخص شده است. تیپ 1: اگزین به طور مشخص در قطبین ضخیم و برامده، شیارها پهن و تزیینات با خارچه­های متراکم. تیپ 2: اگزین در قطبین نوک کند، شیارها باریک و تزیینات خارچه ­های پراکنده. تصاویر تمام گونه­ها و ویژگی­های ساختار دانه گرده ارائه شده است. نتایج ما نشان داد که شکل دانه گرده و تزیینات آن ویژگی­های متمایز کننده­ای برای گونه­ها هستند. اگر چه برای حل پیچیدگی­های جنس کاقی نیستند اما نتایج این مطالعه قرار گیری گونه­های Aconitella در Consolida را تأیید کرد زیرا هر دو تیپ دانه گرده در گونه های  Aconitella دیده می شود.

این تحقیق در بخش سواحل ماسه ­ای پارک ملی بوجاق با مساحت 3477 هکتار انجام شد. هدف این مطالعه بررسی تنوع گونه ­ای، تعیین گروه­ های گیاهی و بررسی تأثیر متغیرهای محیطی و گونهز­ای بر وجود و یا عدم وجود گونه­زها و اجتماع آنها است. به ­این­ منظور، 52 قطعۀ نمونه در طول شش ترانسکت در منطقه استقرار یافت. در داخل قطعات نمونه نوع گونه، ضریب فراوانی- چیرگی گونه­ ها با استفاده از معیار براون- بلانکه تعیین و فرم رویشی گونه­ ها براساس سیستم رانکیه مشخص شد. از روش­ های تحلیل دو طرفۀ گونه­ های شاخص اصلاح­ شده برای تعیین گروه­ های گیاهی و تحلیل تطبیقی متعارف برای تعیین عوامل مؤثر بر گروه­ های گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که چهار گروه گیاهی در منطقه حضور دارند: گروه اول Convolvulus persicus-Crepis foetida subsp. foetida، گروه دومArgusia sibirica ، گروه سوم Eryngium caucasicum-Juncus acutus و گروه چهارم Rubus sanctus. گروه اول و دوم دارای درصد بیشتری از گیاهان تروفیت­ اند و در مناطقی که خاک آن دارای درصد ماسۀ بیشتری است، گسترش پیدا کرده­ اند. گیاهان گروه سه و چهار در مناطقی با ماسه­ های تثبیت­ شده و دارای درصد لای بیشتر گسترش داشتند. نتایج تحلیل تطبیقی متعارف نشان داد که متغیرهای خاک (بافت، کربن آلی، سدیم، پتاسیم، ازت، کلسیم، منیزیم) ارتباط معنزی­داری با گروه ­های گیاهی تحت مطالعه دارد. در بین گروه­ های گیاهی درصد ماسه و لای، غنای گونه ­ای و نیز شکل­ های زیستی تروفیت و ژئوفیت روابط معنی ­داری را نشان می­ دهند. بنابراین می­ توان نتیجه گرفت که این عوامل در تفکیک و پراکنش گروه­ های گیاهی مؤثر هستند.

طی بازنگری گونه‏ های یک­سالۀ جنس Silene در ایران، نمونه‏ های جالب­ توجهی مشاهده شدند که تاکنون به­ طور رسمی از ایران گزارش نشده‏اند. در این مقاله S. nocturna از بخشScorpioideae  به­ منزلۀ گزارشی جدید و S. gallica از بخشLasiocalycinae  از رویش­گاه‏ های جدید به گونه‏ های سومین جنس بزرگ فلور ایران افزوده می‏ شوند. شرح کامل هریک از گونه‏ ها، توزیع جغرافیایی در ایران و تصاویر آنها ارائه می‏شود.

ساختار تشریحی دمگل‌‌آذین 35 جمعیت متعلق به 18 آرایه از Scrophularia L. تحت بررسی قرار گرفت .از بین 37 صفت کیفی و کمی تحت بررسی در دمگل‌‌آذین، صفاتی نظیر وجود پارانشیم نردبانی و تعداد لایه‌های آن، وجود فیبرآبکش، وجود غلاف آوندی، وجود کلانشیم مماسی در قسمت ‌باله‌‌ها و تعداد لایه‌های آن، ابعاد مقطع عرضی، ضخامت دستجات‌آوندی، ابعاد پارانشیم مغز، ضخامت آوند چوب، ضخامت بخش پارانشیمی و ضخامت کلانشیم مماسی در قسمت ‌باله‌‌ها ارزش آرایه‌شناسی بالاتری در جدایی آرایه‌ها دارند. درنهایت، مقایسۀ نتایج این مطالعه با طبقه‌بندیGrau  (1981) حاکی از آن است که از بین 12 گروهی که او ارائه کرده است، 3 گروه به­ واسطه صفات تشریحی تأیید شده و در بقیۀ موارد هم­خوانی قابل توجهی بین دو مطالعه مشاهده نمی‌شود.

. حشره ­کش­های شیمیایی دارای اثرات سمی چون اثرات مخرب بر سیستم تولیدمثلی و اختلال در عملکرد غدد درون­ریز هستند. در پژوهش تجربی حاضر، اثر حشره­ کش شیمیایی موونتو در مقایسه با حشره ­کش زیستی کیتوزان بر سیستم تولیدمثلی ماده در شرایط in vivo بررسی شده است. در این پژوهش، 56 سر موش به­صورت تصادفی به 7 گروه شامل کنترل، تیمار با موونتو وکیتوزان تقسیم شدند. پس­از تیمار به مدت 21 روز، موش­ها کشته شده، تخمدان­ها و خون جدا، بافت تثبیت و با روش H&E رنگ­آمیزی شدند. سپس قطر، تعداد فولیکول­ های اولیه، ثانویه و آنترال و سطح هورمون­های FSH,LH و استرادیول اندازه ­گیری شد. نتایج نشان داد تیمار با کیتوزان بر تعداد و قطر فولیکول­ های اولیه، ثانویه و آنترال در گروه­های mg/kg 5/2 و 5 کیتوزان اثر معنی­دار ندارد، اما کاهش معنی­دار در گروه mg/kg 10 کیتوزان و کلیه گروه­ های تیمار با موونتو ایجاد می­کند. همچنین سطح هورمون­های استرادیول، FSH وLH  تحت تیمار با موونتو و تیمار با غلظت 10 کیتوزان نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­ دار یافته است. یافته­ ها نشان می­دهد موونتو موجب تغییر سطح هورمون­ های جنسی و ایجاد تغییر در ساختار فولیکول ­های تخمدانی و القاء آسیب به سیستم تولیدمثلی ماده شده، در حالی­که کیتوزان به دلیل اعمال حداقل آسیب به ساختار تولیدمثلی ماده می­تواند به ­مثابۀ حشره­ کش زیستی مورد استفاده باشد.

در ﻣﻄﺎﻟﻌۀ ﺣﺎﺿﺮ، ﺗﺄﺛﻴﺮ عصارۀ هیدروالکلی گیاه پنج ­انگشت (Vitex agnus-castus) به منزلۀ مکمل غذایی بر شاخص­های رشد و تغذیه­ ای در لاروهای گورخرماهی (Danio rerio) به ­مدت چهار ماه بررسی شد. لاروها از زمان شروع تغذیۀ فعال تا سن چهارماهگی (میانگین وزن: 1/0±1/2 گرم، میانگین طول: 3/0±2/5 سانتی­متر) با جیرۀ غذایی حاوی عصارۀ گیاه تغذیه شدند. ماهیان تغذیه­ شده با جیرۀ غذایی حاوی عصارۀ گیاهی در شاخص­ های رشد، تغذیه ­ای و بقاء نسبت به گروه شاهد در وضعیت بهتری قرار داشتند (p<0.05). استفاده از عصاره تأثیر معنی­ داری بر میزان بازماندگی بچه­ ماهیان نداشت (p>0.05). جیرۀ حاوی 15 گرم عصاره به­ طور معنی­ داری بهترین ضریب تبدیل غذایی (05/0±071/0) را ایجاد کرد (p<0.05). با افزایش مقدار عصارۀ جیرۀ غذایی، ضریب رشد ویژه ماهیان افزایش یافت. بالاترین و پایین­ ترین شاخص افزایش وزن بدن به ترتیب در تیمار T3 (22/33±583/541) و T0 (71/17±962/252) بدست آمد (p<0.05). بالاترین شاخص وضعیت در تیمار T3 (011/0±447/4) و کمترین مقدار در تیمار T0 (021/0±525/2) مشاهده شد. در مجموع، این تحقیق پیشنهاد می­کند اﻓﺰودن 15 گرم عصاره به جیرۀ غذایی گورخرماهی ﻣﯽ­ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد رﺷﺪ و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻬﺎیﯽ مؤثر واقع شود و ﺑﻪمنزلۀ ﻣﮑﻤلی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای جیرۀ ﻏﺬایﯽ کپورماهیان در ﻧﻈﺮ گرفته شود.

آنزیم لیپاز یکی از مهم­ ترین آنزیم­ های هیدرولیتیک است که در صنایع مختلف مانند صنایع غذایی، ‌لبنیات، ‌دارویی،‌ شوینده­ ها و غیره کاربرد دارد. در این آزمایش، به­ منظور بهینه ­سازی تولید لیپاز در باکتری Salinivibrio sp. SA2، از روش طراحی آزمایش تاگوچی به­منزلۀ روشی قدرتمند برای بررسی متغیرهای مؤثر‏ بر فرآیند تولید آنزیم، میان­کنش  فاکتورهای مختلف و به­ دست ­آوردن ترکیبی بهینه از متغیرهای تحت آزمایش استفاده شد. شرایط بهینه برای فاکتورهای pH، ‌دما، دور شیکر، غلظت روغن زیتون و نوع نمک به­ترتیب 8،°C  35، rpm 100، 2 درصد و کلرید سدیم M 1 به­ دست آمد. عوامل با تأثیر معنی­ دار بر فرآیند تولید لیپاز به­ ترتیب اهمیت pH، هوادهی و نمک تعیین شدند. حداکثر فعالیت لیپاز در شرایط بهینه و در سطح معنی­ داری 5 درصد (p< 0.05)، U/mg 4/120 محاسبه شد.

در این مطالعه، تأثیر پیش تیمارهایی متشکل از جلبک­های سبز-آبی و سبز و نیز مواد معدنی، بر تحریک فعالیت­های بیوشیمیایی و متابولیکی جوانه ­زنی بذر زرین­ گیاه (Dracocephalum kotschyi Boiss.) بررسی شد. پرایمینگ با سه نوع جلبک، سبز-آبیSpirulina platensis Geitler، جلبک سبز Beyerinck vulgaris Chlorella و جلبک سبز Dunaliella bardawil UTEX-2538 and/or IR-1 (Isolated from Gave-Khooni) و نیز محیط کشت غذایی تغییریافته جانسون، به­صورت تیمار با سوسپانسیون فیلتر شده جلبکی یا تیمار با جلبک زنده در درون محیط کشت، اعمال شد. چون گونه­ های Dunaliella ویژۀ آب­های شور هستند، لذا از محیط کشت غذایی حاوی 6/0 درصد NaCl برای آنها و برای Spirulina از محیط کشت حاوی 1/0 درصد NaCl، استفاده شد. پس از خاتمۀ پرایمینگ، فعالیت­های آنزیمی و محتوای قندها در بذور ارزیابی و پس از کشت بذور پرایم شده درون پلیت، برخی شاخص ­های جوانه­ زنی و رشد دانه رست­ها اندازه­گیری شدند. فعالیت آنزیم ­های آلفا و بتاآمیلاز، دهیدروژناز، قند کل و احیاکننده و پروتئین کل بذر، در محیط کشت فاقد نمک (استفاده­ شده برای (Chlorella و در رتبۀ بعدی در حضور 1/0 درصد نمک (برای Spirulina)، از بقیۀ تیمارها بیشتر بود. در محیط کشت  واجد نمک 6/0 درصد، حضور جلبک قادر به بهبود شاخص­ ها نبود اما در محیط بدون نمک، تأثیر مثبت جلبک­ها بیشتر شد. سوسپانسیون فیلتر شده Spirulina به ­تنهایی یا در محیط کشت دارای 1/0 درصد نمک، بیشترین مقادیر فعالیت آنزیم ­های آمیلاز، قندکل و درصد جوانه­ زنی و Chlorella سبب افزایش فعالیت آنزیم دهیدروژناز و بیشترین طول ریشه­ چه شد. سوسپانسیون فیلتر شده Dunaliella در محیط کشت فاقد نمک، سبب افزایش فعالیت آنزیم­های آمیلاز و نیز مقدار قندهای احیاکننده شد.

در تنش­ های محیطی کاربرد برخی ترکیبات از جمله تعدادی از هورمون­ های رشد گیاهی مانند متیل­ جاسمونات می ­تواند سبب افزایش مقاومت گیاه ­شود. در این مطالعه اثر غلظت ­های مختلف متیل ­جاسمونات (10، 20 و 30 میکرومولار) بر افزایش مقاومت گیاه دربرابر تنش خشکی تحت بررسی قرار گرفت. بررسی­ها در گیاه توتون طی تنش خشکی اعمال­شده با پلی­اتیلن گلایکول 20درصد و طی دوره ­های زمانی 3، 6 و 9 روزه انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تنش اعمال­شده به­ طور معنی­ داری موجب افزایش محتوای قندهای محلول، مالون دآلدهید و عوامل دفاعی غیرآنزیمی مانند آنتوسیانین و پرولین می­ شود. همچنین، تنش خشکی موجب کاهش مقادیر رنگیزه­ های فتوسنتزی، کاروتنوئید و فلاوونوئید در نمونه ­های تنش­دیده شد. اما کاربرد متیل­ جاسمونات سبب کاهش مالون دی­آلدهید به­ عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و مقادیر مربوط به عوامل تنش­زدا مثل پرولین، بتاکاروتن و مالون­ دی­آلدهید و افزایش میزان قند محلول و رنگیزه­های فتوسنتزی، آنتوسیانین، فلاونوئید و فلاونول شد. با توجه به کاهش هم­زمان پراکسیداسیون لیپیدی و تعدادی از آنتی­ اکسیدان­ های تحت بررسی، به­ نظر می ­رسد استفادۀ برون­زاد متیل­ جاسمونات در تنش خشکی می­تواند به این گیاه برای تحمل تنش کمک کند.

Garra rufa یکی از 73 گونۀ جنس Garra متعلق به خانوادۀ کپورماهیان است، که عموماً با عنوان دکترماهی شناخته می­ شود. به ­دلیل شفافیت، سهولت نمونه­ برداری، و حداقل آسیب وارد به ماهی در اثر جداکردن فلس­ ها، از آنها بیشتر از دیگر ساختارها در مطالعات پویایی جمعیت استفاده می­ شود. در این مطالعه برای تفکیک نمونه­ های ماهی G. rufa (متعلق به خانوادۀ کپورماهیان) در رودخانه ­های بشار، بهبهان، گردآب، خیرآباد، کوشک بهرام، مازو، پالنگان، سندگان، شورآباد و سیروان از تحلیل شکل فلس به روش لندمارک­ گذاری استفاده شد. بر تصاویر فلس­ ها در روش مبتنی بر لندمارک تعداد هفت لندمارک با استفاده از نرم ­افزار TpsDig2 قرار داده شد. داده­ های حاصل پس ­از تحلیل پروکراست، با استفاده از تحلیل چندمتغیره تجزیه به مؤلفه­ های اصلی، تجزیۀ همبستگی کانونیک و تحلیل خوشه ­ای در نرم ­افزار  pastمورد تفسیر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین  بعضی از رودخانه­ ها از لحاظ شکل فلس تفاوت معنی­ داری وجود دارد، اما بیشتر جمعیت ها هم­ پوشانی دارند و نمی­ توان آنها را به ­طور کامل با توجه به شکل فلس از هم جدا کرد. در بین نمونه­ های تحت بررسی، تنها نمونه­ های متعلق به رودخانۀ سندگان و گردآب با همۀ نمونه­ های دیگر دارای تفاوت معنی­ دار بودند.

تکامل صفات ریخت ­شناختی در چارچوب مطالعات تبارزایشی و براساس داده­ های توالی nrITS صورت گرفت. در این تحلیل 28 آرایه شامل دو برون گروه (Betonica officinalis, Melittis mellisophyllum) و 26 آرایه از گونه ­های سرده Stachys که در ایران رویش دارند به­ منزلۀ درون­گروه انتخاب شدند. به­منظور بررسی روند تکامل صفات، ده صفت رویشی و زایشی انتخاب شد. این صفات شامل زیستگاه، شکل رویشی، ریخت‌شناسی برگ، گل‌آذین، کاسه، و جام کرک­پوش بودند. بازسازی روابط تبارزایشی داده­ های توالی nrITS براساس روش استنباط بیزی انجام شد. سپس، بررسی روند تکامل صفات ریخت­ شناختی با استفاده از نرم ­افزار Mesquite  و ماتریس داده­ های ریخت­ شناسی انجام گرفت. نوع صفت، حالت­ های صفت، تعداد گام­ های  و ضریب لازم و ضریب سازگاری برای هریک از صفات محاسبه شد. از میان صفات ریخت­ شناختی بررسی ­شده، صفات مربوط به شکل رویشی و وجود کرک­پوش ساده از جمله صفاتی بودند که دارای بالاترین ضریب سازگاری بود و کمترین جورگرایی را نشان می­دادند. کمترین میزان ضریب سازگاری به صفاتی همچون کاسۀ متقارن، برگ­های قاعده­ ای پایا و وجود کرک غده ­ای اختصاص داشت و به عبارت دیگر بیشترین میزان جورگرایی را نشان می­دادند. بررسی روند تکامل صفات ریخت­ شناختی نشان داده است که بخشۀ Eriostomum و بخشۀ Fragilicaulis به ­ترتیب از جمله ابتدایی ­ترین و پیشرفته ­ترین بخشه­ های سرده Stachys به شمار می رود.