ندا تکیه معروف، ناهید ابوطالب، مریم ناصرالاسلامی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
نانوذرات سوپر پارامغناطیس اکسیدآهن، پیشرفتهای گستردهای را در نانوتکنولوژی ایجاد کرده است. خصوصیات منحصر به فرد این ذرات موجب گسترش روزافزون کاربرد آنها در زمینههای مختلف از جمله حوزههای پزشکی شده است. یکی از این کاربردها، امکان تجزیه و تحلیل غیرتهاجمی برای ردیابی سلولها است. با این حال، احتمال ایجاد سمیت در سلولها توسط این نانوذرات گزارش شده است. با توجه به اینکه آسیب سلولی ناشی از نانوذرات اکسیدآهن وابسته به غلظت است، بنابراین پیدا کردن غلظت مناسب نانوذرات اکسید آهن برای جلوگیری از آسیب سلولی یا مرگ سلولی ناشی از آپوپتوز بسیار مهم است. هدف از این مطالعه یافتن غلظتی از نانوذرات سوپر پارامغناطیس اکسیدآهن است که منجر به ایجاد آپوپتوز در سلولها نشود. اين مطالعه با هدف بررسی اثر غلظتهای مختلف نانوذره اکسیدآهن بر بقای سلول، تاثیر بر افزایش بیان ژن دخیل در آپوپتوز در سلولهای بنیادی مزانشيمي مشتق از غشای آمنیوتیک انسان مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. ابتدا سلولهاي بنیادي از بافت غشای آمنیوتیک انسانی استخراج و کشت داده شدند و جهت اثبات ویژگی مولتی پوتنت بودن این سلولها به ردههای سلولی چربی، استخوانی و غضروفی متمایز شدند. سپس درصد زندهمانی سلولهای تیمار شده با غلظتهای مختلف نانوذره اکسیدآهن (۲۰۰، ۱۵۰، ۱۰۰، ۵۰، ۰ میکروگرم در میلیلیتر) در بازه زمانی ۲۴ و ۴۸ ساعت به روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس اثر غلظتهای ۰، ۱۰۰،۱۵۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر میلیلیتر از نانوذره بعد از ۲۴ ساعت در hAMSCs از نظر بیان ژن p۵۳ با روش Real-time PCR سنجیده شد. سلول های hAMSC استخراج شده در کشت دو بعدی ظاهری دوکی شکل داشتند که در بررسی مارکرهای سطحی توسط فلوسایتومتری، مشخص شد که این سلولها CD۲۹، CD۹۰ و CD۱۰۵ را بیان کرده و در مقابل CD۳۴ و CD۴۵ را قادر به بیان نبودند. نتایج حاصل از بررسی توانایی چند توانی hAMSCs نشان داد که این سلولها قابلیت تمایز به ردههای سلولهای چربی، استخوانی و غضروفی را دارا هستند. نانوذره اکسیدآهن در غلظت ۵۰ و ۱۰۰ میکروگرم در میلیلیتر در مدت زمان ۲۴ ساعت تاثیری معنادار بر بقا سلولها نداشت. در حالیکه از غلظت ۱۵۰ به بعد بقا سلولی به شکل قابل ملاحظهای کاهش یافت (%۴/۱±۴۲، ۰۰۱/۰ >P ). نتایج حاصل از آنالیز Real-time PCR نشان داد که بیان ژن p۵۳ ناشی از مواجه سلول با نانوذره با غلظتهای ۱۵۰ میکروگرم در میلیلیتر (۱/۰±۴/۲، ۰۰۱/۰ >P ) و ۲۰۰ میکروگرم در میلیلیتر (۱۱/۰±۱/۴، ۰۰۱/۰ >P ) به شکل قابل ملاحظهای افزایش می‌یابد. با توجه به نتایج، نانوذرات مورد استفاده در این مطالعه در غلظت ≤ ۱۰۰ میکروگرم در میلیلیتر برای ردیابی سلولها مناسب هستند.
