فرهاد مشایخی، سمیه شعبانی، سهیلا طالش ساسانی، زیور صالحی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
Olig۱ و Olig۲ دو فاکتور کپی برداری است که نقش تنظیم کنندگی در تمایز و اختصاصی شدن سلولهای اجدادی اولیگودندروسیت بازی میکنند. در این مطالعه اثر میدان الکترومغناطیسی بر غلظت کل پروتئین و بیان Olig۱ و Olig۲ در کورتکس مغز موش بررسی شد. بیست و یک موش نژاد Balb/c به سه گروه کنترل، تیمار و شم (تعداد ۷ موش برای هر گروه) تقسیم شدند. موشهای گروه تیمار درون بوبین (سولنوئید) بطور روزانه در معرض میدان ۵۰ هرتز /۱ میلی‌تسلا برای ۶ ساعت در هر روز و به مدت ۱۰ روز قرار داده شد. گروه شم درون همان بوبین ولی بدون میدان الکترومغناطیس قرار داده شد. بعد از اتمام این مدت موشها بیهوش شده و کورتکس مغز آنها برای آنالیز های بعدی جدا گردید. غلظت کل پروتئین و بیان Olig۱ و Olig۲ به ترتیب توسط اندازه گیری پروتئین Bio-Rad و وسترن بلات بررسی شد. تفاوت معنی داری در غلظت کل پروتئین در کورتکس مغز گروه تیمار در مقایسه با گروههای شم و کنترل دیده نشد. همچنین نشان داده شد که بیان Olig۱ و Olig۲ در کورتکس مغز موش گروه تیمار در مقایسه با گروههای شم و کنترل بیشتر است. نتیجه گیری میشود که میدان الکترومغناطیسی باعث افزایش بیان Olig۱ و Olig۲ در کورتکس مغز موش میشود. به علاوه چون Olig۱ و Olig۲ نقش مهمی در تکوین سلولهای اجدادی اولیگودندروسیت بازی می کند، نتیجه گیری می شود که EMF ممکن است با افزایش بیان Olig۱ و Olig۲ در تمایز سلولهای اجدادی اولیگودندروسیت نقش داشته باشد. مطالعه بیشتر برای تایید اثر میدان الکترومغناطیسی بر تمایز اولیگودندروسیت ضروری است.
.
فاطمه کبودان، سهیلا طالش ساسانی، سید محسن اصغری،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
سرطان پستان چهارمین سرطان شایع در سراسر جهان است و زمانی اتفاق می‌افتد که سلولهای پستان به طور غیر قابل کنترلی تقسیم شوند و تومور تشکیل بدهند. رگزایی یکی از عوامل مهم در رشد و حفظ هموستاز سلول در شرایط طبیعی و پاتولوژیک است و VEGFs از مهم‌ترین عوامل موثر در رگزایی هستند. miR-۲۱۰ از طریق ارتباط با VEGF در رگزایی نقش مهمی ایفا می کند. در این مقاله تغییرات بیان miR-۲۱۰ در پاسخ به پپتید ضد رگزایی آنتاگونیست VEGFB (موسوم به VEGB۱) در موش های ماده نژاد BALB/c، دارای تومور پستان القاء شده با رده سلولی ۴T۱ مطالعهشد. گروه تحت درمان مقادیر ۱mg.kg-۱ و ۱۰mg.kg-۱ از پپتید و گروه کنترل، PBS را به طریق درون صفاقی (ip) به مدت دو هفته دریافت کردند. چهارده روز پس از تیمار، بافت پستانی از هر دو گروه حیوانات جداسازی و میزان بیان miR-۲۱۰ بررسی شد. تحلیل آماری نتایج با استفاده از One Way ANOVA بیانگر وجود اختلاف معنادار در میزان بیان miR-۲۱۰ میان گروههای تیمارشده با مقادیر مختلف VEGB۱ بود. همچنین بیان این ژن میان گروههای تیمار شده با پپتید با نمونه های شاهد تفاوت معنی دار داشت ( p<۰,۰۵ ). در موش های تیمار شده با یک میلی گرم بر کیلوگرم از VEGB۱ میزان بیان miR-۲۱۰، ۴۲ درصد کاهش بیان داشت، اما کاهش ۹۰ درصدی بیان miR-۲۱۰ در موش های تیمار شده با ۱۰میلیگرم بر کیلوگرم VEGB۱ مشاهده گردید که نشان دهنده عملکرد مهاری پپتید آنتاگونیست VEGB۱ در مقادیر مختلف است.
