کارنوزیک­ اسید و روزماریک­ اسید جزء خانواده پلی­ فنول­ ها هستند که در گیاه روزماری یافت می­ شوند و دارای رفتارهای بیولوژیکی ویژه­ ای چون خاصیت ضدسرطانی، ضدویروسی و آنتی ­اکسیدانتی هستند. این مطالعه به بررسی مقایسه­ ای اثرات این دو ترکیب با تکیه بر متابولیسم سرآمید بر سلول­ های رده Hep- G۲ پرداخته است. در این مطالعه تجربی سلول­ های Hep –G۲ در محیط DMEM حاوی سرم جنین گاو و آنتی­بیوتیک کشت شدند. سپس سلول­ ها با رقت دوگانه از دو ماده کاررنوزیک­ اسید و رزماریک ­اسید از غلظت ۰ تا ۷۰ میکرومولار  به مدت ۲۴ ساعت کشت داده شدند و زیست ­(viability) سلول­ ها به روش MTT تعیین شد. جهت سنجش فعالیت آنزیم کاسپاز ۳ از دستگاه اسپکترفتومتر استفاده شد. برای  اندازه ­گیری سطح سرآمید، آنزیم اسیدسرآمیداز نوترکیب و ماده نفتالین ۲و۳ دی آلدئید که خاصیت فلورسانسی دارد و به اسفنگوزین حاصل از اسید سرآمیداز متصل می­گردد؛ به عصاره سلولی اضافه شد و درنهایت  به روش HPLC  تعیین مقدار شد. در این مطالعه همچنین فعالیت آنزیم­ های اسفنگومیلیناز، اسید سرآمیداز و گلوکوزیل سرآمید سنتاز سنجش شد. کارنوزیک­اسید سبب افزایش حیات سلولی در سلول­ های Hep -G۲ به گونه وابسته به دوز با کاهش سطح سرآمید و کاهش فعالیت آنزیم­ های  کاسپاز ۳، اسفنگومیلیناز، گلوکوزیل سرآمید سنتاز و افزایش فعالیت آنزیم اسیدسرآمیداز  شد. روزماریک­اسید از غلظت ۵۰ میکرو مولار به بعد سبب کاهش بقاء سلولی با افزایش در سطح سرآمید و افزایش فعالیت آنزیم اسفنگومیلیناز و کاهش فعالیت آنزیم ­های  اسیدسرآمید از و گلو کوزیل سرآمید سنتاز شد. همچنین این ماده از غلظت ۴۰ میکرومولار به بعد سبب افزایش فعالیت آنزیم کاسپاز ۳ شده است. هرچند در اغلب موارد پلی فنول­ ها باعث القاء آپوپتوز و کاهش درصد بقاء سلولی شده ­اند اما در بعضی مواقع اثر معکوس داشته و سبب رشد سلولی شده­ اند.