نینا علیزاده، شکوفه ملک زاده،
دوره 8، شماره 2 - ( 4-1400 )
چکیده
هدف اين مطالعه بررسي برهمكنش اصلاح مولكول کمپلکس کورکومين(CUR) در حاملهاي بتا- و گاما –سيكلودكسترين (β-CD و γ-CD) با نانوذرات کیتوزان(CS) جهت دارورساني هدفمند و مقايسه كاركرد بين آن‌ها بود. سیستم تحویل هدفمند دارویی شامل عامل درمانی نانوذرات CS بخش هدف‌گیری همان دارو و سیستم حامل CD است. محاسبات روابط تشکیل کمپلکسهای اصلاح شده و کاربرد آن‌ها با استفاده از آنالیز دادههای اسپکتروسکوپی UV-vis انجام شد. در اين مطالعه نمودارهای طیفهای اسپکتروسکوپیها برای اثبات بهينه‌سازي ساختار مولکولی در کمپلکسهای اصلاح شده رسم شدند. تحليل دادههای بررسی کاربرد آن‌ها با روش معادلات مربوطه انجام گرفت. پلیساکارید کاتیونی CS با حضور عاملهای آمینو و الکل در طول زنجیرههای پلیساکارید آن را قادر میسازد تا پیوند ثابت کووالانسی را با کمپلکسها ایجاد کند و زمینه حلالیت سیکلودکسترین را افزایش دهد. نانوذرات CS به واسطه پیوندهای هیدروژنی و برهمکنشهای واندروالس هيدروژن گروه هيدروكسيل سيكلودكسترين با هیدروکسیل گروه فنولیک مولكول دارويي CUR تقویت پيوند هيدروژني برقرار ميكند. اصلاح کمپلکس γ-CD با CS قوي‌ترين برهمكنش را با CUR نشان ميدهد. هر دوی كمپلكسهاي CUR در سیستم میزبان CD-CS جهت انتقال بار از دارو به حامل و عامل درمانی است. نانوذرات CS خاصیت سیستمهای تحویل هدفمند داروهای ضد سرطان را دارند. زیرا میدان خارجی CS را می‌توان برای هدایت دارو به سمت سلول‌های هدف خاص مورد استفاده قرار داد. سیستم میزبان γ-CD-CS به دليل حلاليت زياد و برهمكنش قوي آن بهترين میزبان بهعنوان حامل و عامل درمانی برای داروي CUR است.
