پارک ملی بوجاق با داشتن اکوسیستم آبی شامل مانداب­های بوجاق و کیاشهر، مساحتی بالغ بر 3/3477 هکتار دارد. به­ منظور بررسی عوامل موثر بر پوشش گیاهی در رویشگاه ­های آبی و مرطوب پارک ملی بوجاق 44 قطعه نمونه در منطقه پیاده شد و برای آزمایش ویژگی­ های شیمیایی آب موجود از 22 قطعه نمونۀ آب برداشت شد. نتایج حاکی از تحلیل دو­طرفه گونه ­های شاخص اصلاح ­شده نشان داد که چهار گروه گیاهی در منطقه حضور دارند. گیاهان گروه اول غوطه­ ور و شناور و گیاهان گروه سوم و چهارم بیشتر هلوفیتیک هستند. گیاهان گروه دوم در مناطقی با ماسه و لای حضور دارند. نتایج حاصل از تحلیل تطبیقی متعارف متغیرهای آب (اسیدیته، عمق، فسفر، ازت، کلر، کربنات، بی­کربنات، هدایت الکتریکی، سدیم، پتاسیم) ارتباط معنی­داری با گروه ­های گیاهی نشان داد. مهم­ترین عامل موثر در پراکنش و تفکیک گروه­ های گیاهی نیز عمق آب بوده است. همچنین نقشۀ پوشش گیاهی مانداب بوجاق و کیاشهر بر­پایۀ گروه­ های گیاهی تهیه شد.

این تحقیق در بخش سواحل ماسه ­ای پارک ملی بوجاق با مساحت 3477 هکتار انجام شد. هدف این مطالعه بررسی تنوع گونه ­ای، تعیین گروه­ های گیاهی و بررسی تأثیر متغیرهای محیطی و گونهز­ای بر وجود و یا عدم وجود گونه­زها و اجتماع آنها است. به ­این­ منظور، 52 قطعۀ نمونه در طول شش ترانسکت در منطقه استقرار یافت. در داخل قطعات نمونه نوع گونه، ضریب فراوانی- چیرگی گونه­ ها با استفاده از معیار براون- بلانکه تعیین و فرم رویشی گونه­ ها براساس سیستم رانکیه مشخص شد. از روش­ های تحلیل دو طرفۀ گونه­ های شاخص اصلاح­ شده برای تعیین گروه­ های گیاهی و تحلیل تطبیقی متعارف برای تعیین عوامل مؤثر بر گروه­ های گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که چهار گروه گیاهی در منطقه حضور دارند: گروه اول Convolvulus persicus-Crepis foetida subsp. foetida، گروه دومArgusia sibirica ، گروه سوم Eryngium caucasicum-Juncus acutus و گروه چهارم Rubus sanctus. گروه اول و دوم دارای درصد بیشتری از گیاهان تروفیت­ اند و در مناطقی که خاک آن دارای درصد ماسۀ بیشتری است، گسترش پیدا کرده­ اند. گیاهان گروه سه و چهار در مناطقی با ماسه­ های تثبیت­ شده و دارای درصد لای بیشتر گسترش داشتند. نتایج تحلیل تطبیقی متعارف نشان داد که متغیرهای خاک (بافت، کربن آلی، سدیم، پتاسیم، ازت، کلسیم، منیزیم) ارتباط معنزی­داری با گروه ­های گیاهی تحت مطالعه دارد. در بین گروه­ های گیاهی درصد ماسه و لای، غنای گونه ­ای و نیز شکل­ های زیستی تروفیت و ژئوفیت روابط معنی ­داری را نشان می­ دهند. بنابراین می­ توان نتیجه گرفت که این عوامل در تفکیک و پراکنش گروه­ های گیاهی مؤثر هستند.