|
۱. ابومحبوب، احمد (۱۳۸۸) «کارکرد نام و آواها در غزليات مولانا». کتاب ماه ادبيات. سال سوم. شمارة ۳۰ (۱۴۴): ۲۴-۱۹. ۲. اعتباري، زهرا (۱۳۹۷) «تحليل ساختاري و معنايي نام‌آواهاي زبان گيلکي در مقايسه با زبان فارسي». ادبيات و زبان‌هاي محلي ايران زمين. دورة هشتم. شمارة ۲: ۱-۲۴. ۳. بياباني، احمدرضا؛ يحيي طالبيان و محسن محمدي کردياني (۱۳۹۵) «بررسي کارکردهاي نامآوا در هشت‌کتاب سپهري». نثرپژوهي ادب فارسي. ۱۹ (۴۰): ۲۵-۴۸. ۴. داوري اردکاني، نگار، و حسين مغاني (۱۳۹۴) «تحليل نام‌آواهاي رايج در گويش دشستاني: رويکردي ساختاري و معنايي». زبان‌پژوهي. شمارة ۱۵: ۸۳-۱۰۵. ۵. ساسلي، عزيز (۱۳۹۰) بررسي تطبيقي نام‌آواهاي زبان فارسي و کُردي سوراني. پايان‌نامة کارشناسي‌ارشد. دانشکدة علوم انساني. مرکز پيام‌نور تهران. ۶. شقاقي، ويدا (۱۳۹۲) مباني صرف. تهران: سمت. ۷. صفوي، کورش (۱۳۹۹) واژه. تهران: علمي. ۸. طارميلر، هادي (۱۳۸۲) «گزارشي از اصوات در ديوان شمس». رشد و آموزش زبان و ادب فارسي. شمارة ۶۵: ۱۶-۱۹. ۹. قاسمي، مسعود (۱۳۷۷) «اسم صوت و کاربردهاي يک نامآوا در فارسي و عربي». نامة پارسي. شمارة ۹: ۵۲-۴۹. ۱۰. مايل‌هروي، نجيب (۱۳۷۴) «پسوندي نام‌آواساز در گونه‌هاي فارسي خراساني». نامة فرهنگستان. شمارة ۲: ۷۳-۶۸. ۱۱. محمدي، علي، و عبدالستار نقشبندي (۱۳۷۴) «تحليل و بررسي نام‌آواها در زبان کردي و پژوهشي در مصداق‌هاي کردي و فارسي آن». پژوهش‌هاي زبانشناسي تطبيقي. شمارة ۹: ۲۴۳-۲۵۶. ۱۲. محمدي، علي، و ماندانا کمرخاني (۱۳۹۳) «صدامعنايي در شعر گفتاری معاصر». ادب‌پژوهي. شمارة ۲۷- ۱۳۷- ۱۶۲. ۱۳. محيي‌الدين قمشه‌اي، غلامرضا (۱۳۹۰) تصويرگونگي در ساخت‌هاي آوايي، صرفي و نحوي زبان فارسي. رسالة دکتري. دانشگاه علامه طباطبائي. دانشکدة ادبيات فارسي و زبان‌هاي خارجي. ۱۴. مدرسي قوامي، گلناز (۱۳۹۶) راهنماي آوانويسي و واج‌نويسي زبان فارسي. تهران: دانشگاه علامه طباطبائي. ۱۵. نيکوبخت، ناصر (۱۳۸۳) «صوت‌آواها و نظرية منشأ زبان». پژوهش‌هاي ادبي. دورة اول. شمارة ۳: ۱۱۵-۱۳۲. ۱۶. وحيديان کاميار، تقي (۱۳۷۵) فرهنگ نام‌آواها در زبان فارسي. مشهد: دانشگاه فردوسي مشهد. 17. Attridge, D. (1988) Peculiar Language: Literature as Difference from the Renaissance. Routledge. Oxfordshire, UK 18. Bredin, H. (1996) "Onomatopoeia as a Figure and a Linguistic Principle". New Literary History, 27(3), 555-569. Retrieved July 9, 2021, from http://www.jstor.org/stable/20057371 [ DOI:10.1353/nlh.1996.0031] 19. Itagaki, S. (2019) A Study on Sound Symbolism: The Cognitive and Neural Mechanism Underlying the Sound-meaning Correspondence in Language. Doshisha University. Graduate School of Life and Medical Sciences. Kyoto City, Japan. 20. Laing, C. (2019) "A role for onomatopoeia in early language: evidence from phonological development". Language and Cognition. 11(2). 173-187. [ DOI:10.1017/langcog.2018.23] 21. Hockett, C. (1963). The problem of universals in language. In J. Greenberg (Ed.), Universals of language (pp. 1-22). Cambridge, MA: MIT Press. 22. Hinton, L., Nichols, J., & Ohala, J. J. (1994). Sound-symbolic processes.In L. Hinton, J. Nichols, & J. Ohala (Eds.), Sound symbolism (pp. 1-14). Cambridge, UK: Cambridge University Press. [ DOI:10.1017/CBO9780511751806.001] 23. Masuda, K. (2002) A Phonetic Study of Sound Symbolism. Ph.D. dissertation. University of Cambridge, UK 24. Mueller-Vollmer, Kurt and Markus Messling (2017) "Wilhelm von Humboldt", The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL = . 25. Richards, J. et. al. (1985) Longman dictionary of linguistics. London: Longman. 26. Sasamoto. R. (2019) Onomatopoeia and Relevance: Communication of Impressions Via Sound. Palgrave studies in sound. Springer International Publishing. [ DOI:10.1007/978-3-030-26318-8] 27. Sidhu, D.M., Pexman, P.M. (2018) "Five mechanisms of sound symbolic association". Psychon Bull Rev 25, 1619-1643. [ DOI:10.3758/s13423-017-1361-1] 28. Vihman, M. (1978) "Consonant Harmony: its Scope and its Function". Universals of Human Language. Vol 2. 231-334.
|
صاحب امتیاز و ناشر
